Top
luke_elliot_zvoura.gr

Ο Luke Elliot είναι ένα αγόρι που μεγάλωσε στην Αμερική. Ωστόσο, οι μουσικές του κρύβουν μια γοητευτικά εσωστρεφή Ευρώπη. Φλερτάρουν με τη σύγχρονη ποίηση και τη φιλοσοφία που θέλει το φως να έρχεται ως απάντηση στο παραδεκτό σκοτάδι.

Ο δεύτερος δίσκος του που κυκλοφόρησε το Μάιο, «The Big Wind», σε μουσική και στίχους δικούς του, έχει την αφορμή της δημιουργίας του στην ιστορική θύελλα της 6ης Ιανουαρίου 1839 που ξέσπασε στην Ιρλανδία και έγινε η αιτία θανάτου εκατοντάδων ανθρώπων.
Στην ιστορία έμεινε γνωστή ως «The Night of the Big Wind».

Με τη δισυπόστατη έννοια του ανέμου να συντροφεύει το πνεύμα και τη ζωή του, ο Elliot, που τυπικά μπορείς να πεις πως ακροβατεί μεταξύ rock και folk- ουσιαστικά ακροβατεί ανάμεσα σε λεπτές συναισθηματικές εκρήξεις που μετουσιώνονται σε ένα προσωπικό είδος μουσικής, δημιούργησε ένα δίσκο που έκανε τον άνεμο της αυτο-καταστροφής να συμφιλιωθεί με αυτόν της ελευθερίας.
Και κάπως έτσι λυτρώθηκε και ο ίδιος.

Σε αυτή την σπειροειδή πορεία προς την αναζήτηση και τελικά την εύρεση, σε παίρνει μαζί προκαλώντας τις εσωτερικές δονήσεις σου. Αυτές που δημιουργούν μικρά, σχεδόν ανεπαίσθητα ρήγματα με τα κατεστημένα σου και χωρίς να το καταλάβεις, αλλάζουν το προσωπικό σου τοπίο.

Μια υπόγεια σύνδεση με την PJ Harvey και τον Nick Cave, μια σύγχρονη, ποιητική, στιχουργική διάθεση, μια συνθετική ιδιοσυγκρασία που μοιάζει με μουσική μετάφραση της ψυχικής του ανάγκης και μια φωνή που χαρακτηρίζεται από ερωτεύσιμη μελαγχολία. Τα γήινα συστατικά του δίσκου του.

Σύντροφοι των πιο cinematic σκηνών της ζωής σου, soundtracks των πιο απόκρυφων σκέψεών σου, τα 10 τραγούδια του, μαζί με το ντουέτο με τον Sivert Høyem, “Somebody’s Man”, σε βαπτίζουν σε μια φρέσκια, γεμάτη εικόνες, νουάρ αισθητική και σε ξεπλένουν με το νερό που βρέχει το πρόσωπό σου μετά την πρώτη ανάσα της βουτιάς.

*O Luke Elliot θα τραγουδήσει στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηνών, στις 15 Σεπτεμβρίου.

All rights reserved 2020. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.


"Εξέδωσα" την πρώτη μου ποιητική συλλογή στα 6 μου και από τότε αποφάσισα πως το να γράφω είναι ο μόνος τρόπος να παίρνω πραγματικές ανάσες. Αυτές που ξεκινάνε από το βάθος του διαφράγματος και καθώς ανεβαίνουν προς το στήθος μου υπενθυμίζουν πως μπορώ να είμαι όλα όσα θέλω, όσο διαφορετικά κι αν είναι μεταξύ τους. Σε αυτές λοιπόν υποσχέθηκα πως, σε χαρτί ή πληκτρολόγιο, από τα χέρια μου θα γράφεται μόνο ό, τι ``στάζει`` τη δική μου αλήθεια.

post a comment

Skip to content