Λέξεις σε μόνιμη διαμάχη με έννοιες.
Ορισμοί.
Ετυμολογίες με κρυμμένες ετυμηγορίες.
Βαρύ το «κατηγορώ» για εκείνους που παραποιούν τους γραμματικούς κανόνες μα, κοίτα μια φοβερή ειρωνεία που θέλει τους παραβάτες της σημασίας να μένουν ατιμώρητοι στο όνομα μιας δήθεν πολιτικής ορθότητας.

Αναρωτιέμαι πόσο ακαδημαϊκά αποστειρωμένα αντιμετωπίζουμε τις λέξεις, αδιαφορώντας να τις βουτήξουμε στη θάλασσα των νοημάτων τους.
Εάν η λέξη «πολιτισμός» αποτελεί καλογυαλισμένο παράσημο μόνο για τις στιγμές της βράβευσης, εάν χρησιμεύει μόνο ως αφορμή μιας στείρας παρελθοντολαγνείας και δεν ποτίζει με νερό το νέο σπόρο, εάν διατηρεί την ανωτερότητα των σκληρών φθόγγων της μονάχα κατά την εκφορά της, δηλώνω απολίτιστη.

Ο πολιτισμός μοιάζει με πτυχίο κρεμασμένο στον τοίχο μιας δήθεν μητέρας-κοινωνίας που μεροληπτικά καταδικάζει χωρίς να ρίξει έστω μια ματιά στα δικόγραφα.
Ο πολιτισμός γίνεται ο πλέον απεχθής εγκληματίας όταν προσπαθεί να συλλαβίσει εκεί που με νόμο κατήργησαν το αλφάβητο για λόγους ασφαλείας- είναι επικίνδυνος ο εθισμός στην άνοιξη του πνεύματος, βλέπεις.
Ο πολιτισμός πεθαίνει εκεί που οι πλάστες του αναγνωρίζονται ως παράσιτα και νεκρώνουν στο όνομα ενός ακόμη «ψεκασμού ασφαλείας».

Έτσι όπως τον ακουμπούν νεκρό, στολισμένο με πλαστικά λουλούδια, εάν δεν προσέξεις το φέρετρο που τον «θάλπει», μπορεί να θεωρήσεις πως πήγες στη γιορτή του.
Και σε αυτή την εξόχως στημένη αυταπάτη να συναινείς με την υπογραφή ενός πρώην ονειροπόλου και νυν εκτελεστή.

*Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή την άκριτη ακύρωση όλων των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στην περιφέρεια της Αττικής για το μήνα Αύγουστο. Διαβάστε εδώ την επιστολή της προέδρου του Πανελληνίου Συνδέσμου Διοργανωτών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων.

All rights reserved 2020. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.