Επίσκεψη: Ο Απροσανατολισμένος χορός / Παραπλανημένος πλανήτης του Διονύση Καβαλλιεράτου

Επίσκεψη: Ο Απροσανατολισμένος χορός / Παραπλανημένος πλανήτης του Διονύση Καβαλλιεράτου

Ο Απροσανατολισμένος χορός/ Παραπλανημένος πλανήτης του Διονύση Καβαλλιεράτου είναι ένα πρωτότυπο έργο που γίνεται στο πλαίσιο του προγράμματος Έργο στη Πόλη 2020 από το ΝΕΟΝ σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου για να φέρει σε διάλογο τη «φώνη» ενός συγχρονου καλλιτέχνη με έναν δήμοσιο και ιστορικό χώρο, αυτόν του Ωδείου Ηρώδου Αττικού.

Στο χώρο που άλλοτε αλλά και σήμερα το κοινό παρακολουθούσε και παρακολουθεί αρχαίο δράμα, σε σχηματισμό «Χορού», τοποθετημένα σε αρμονία με το χώρο, τα έργα του Διονύση Καβαλλιεράτου εντυπωσιάζουν σε πολλαπλά επίπεδα τον επισκέπτη. Οι γλυπτικές μορφές κάνουν μια ιστορική αναδρομή από την προϊστορία μέχρι και την σημερινή λαϊκή αλλά και ποπ κουλτούρα ξετυλίγοντας με έναν περίτεχνα συμβολικό χαρακτήρα την αγωνία του καλλιτέχνη για την πορεία του σύγχρονου κόσμου σε τοπικό αλλά και παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Μπαίνοντας στο χώρο έκθεσης, γίνεσαι και εσύ πρωταγωνιστής της. Καθώς «μπαίνεις», στην ουσία «βγαίνεις» στη σκηνή. Κατάφερα να ταυτιστώ με πολλές από τις γλυπτικές μορφές εντοπίζοντας βιωματικά τον πυρήνα της έκθεσης, αφού το σύνολο των έργων έχουν ως άξονα δημιουργίας τον αποπροσανατολισμό και την παραπλάνηση. Τα δυο κυρίαρχα συναισθήματα που κατά μεγάλη πιθανότητα νιώθει κάποιος όντας μέλος της σύγχρονης κοινωνίας.

Χαμένοι συνήθως σε μεγάλους όγκους πληροφορίας της ηλεκτρονικής αλλά και δια ζώσης πραγματικότητας, ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, ανάμεσα στη λήθη και στη λησμονιά, στην πλάνη και τον αποπροσανατολισμό.

Και ενώ παρατηρούσα κάθε έργο, τόσο πιο σίγουρη ήμουν ότι είχα μπροστά μου την εικόνα ενός συναισθηματικού κόσμου εφάμιλλου με το δικό μου, θυμούμενη άλλοτε υποδεδειγμένα «ιδανικά» της σύγχρονης ζωής, άλλοτε θρησκευτικές επιταγές του κοινωνικού γίγνεσθαι αποτυπωμένα με χιούμορ, με σαρκασμό, με ειρωνεία προχωρώντας στο βάθος της ουσίας των πραγμάτων, προκαλώντας όχι απλά έναν κοινωνικό προβληματισμό αλλά έναν εσωτερικό γόνιμο διάλογο αναζήτησης του ίδιου του επισκέπτη με τον εαυτό του.

Εν τέλει μια εξαιρετικά επιμελημένη έκθεση η οποία επιτυγχάνει τον απώτερο σκοπό κάθε έργου τέχνης, τη μέθεξη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που δίνει την πολυδιάσταση αξία ενός ακίνητου στην πραγματικότητα, πολυκίνητου πνευματικά, έργου σύγχρονου δράματος σε απόλυτη ισορροπία με το χώρο του Ωδείου Ηρώδου Αττικού.