Top
kinigi_manitarion_pavliani_zvoura.gr

Θέλεις να το ακούσεις και όχι να το διαβάσεις; Τώρα μπορείς, είτε να το ακούσεις τώρα, είτε να το κατεβάσεις και να το ακούσεις αργότερα offline!

Ανήκω κι εγώ σε εκείνους που δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από την υπόγεια διασύνδεση της Κυριακής με την προοικονομία της Δευτέρας κι έτσι, κάπως άδικα, δαιμονοποίησα αυτή τη μέρα γιατί προϋπαντίζει μια νέα έναρξη μεν, δεν τη σηματοδοτεί δε. Και τα ημίμετρα τα αντιπαθούσα από παιδί.
Έτσι, λοιπόν, απέμεναν δύο επιλογές, να παρατηρώ τις Κυριακές της ζωής μου σα δυσαρεστημένος θεατής ή να τις απαλλάξω από το άδικα φορεμένο χαρακτηριστικό τους και να τους δίνω, όποτε μπορώ, την ευκαιρία να αποκτούν τη δική τους ιστορία. Ας είμαι ειλικρινής, πάντα θα ταλαντεύομαι ανάμεσα στις δύο επιλογές μου. Για τις γραμμές που ακολουθούν, όμως, θα στηρίξω τη δεύτερη.

Φίλοι, ένα αμάξι, 250χλμ απόστασης, ένας χάρτης με προορισμό το ελατοδάσος της Παύλιανης, στο βουνό της Οίτης, ένα αντιανεμικό, ένα ψάθινο καλάθι και η υπενθύμιση πως λατρεύω τα μανιτάρια όσο και το κρυφτό. Φτου και… φύγαμε!

kinigi_manitarion_pavliani_zvoura.gr
Ηλιόλουστη Κυριακή στην Οίτη © Zvoura.gr

Χρωματιστά, μικρά, στρουμπουλά σα φραντζολάκια, ομβρελοειδή, άλλα λεπτεπίλεπτα και elegant σαν λεπτομέρεια πίνακα παραστατικής ζωγραφικής, νόστιμα ή παντελώς άγευστα, εδώδιμα, τοξικά ή παραισθησιογόνα. Ο θαυμαστός και θαυμάσιος κόσμος των μανιταριών, του ορατού μέρους του μύκητα που υπό τις κατάλληλες συνθήκες δημιουργεί μια νέα ζωή, είναι μια μεγάλη πράσινη, υγρή κοιλάδα ποικιλομορφιών, γνώσεων και λεπτών λεπτομερειών που ορίζουν ζωτικού χαρακτήρα διαφορές. Είτε τα αγαπάς για τη γεύση τους είτε όχι, το κυνήγι άγριων μανιταριών είναι μια δραστηριότητα που θα απολαύσεις για το διάλειμμα που σου προσφέρει από τον ψηφιακό κόσμο του γρήγορου ρυθμού και της επιτηδευμένης εικόνας.

Είσαι μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος, το σήμα του κινητού σου είναι ανύπαρκτο και καλείσαι να ξετρυπώσεις μικρά μανιτάρια από κάθε πιθανή κρυψώνα τους, όχι για να κυνηγήσεις την τροφή σου αλλά τη μοναδική αίσθηση ελευθερίας που σου προσφέρει το φύσημα του ανέμου που ακούς να σφυρίζει ανάμεσα στα έλατα. Στη διαδρομή σου, μια διαδρομή που πρέπει να πραγματοποιήσεις μόνο υπό την ηγεσία επαγγελματία οδηγού που ξέρει να σε κατευθύνει στη σωστή επιλογή μανιταριών και μονοπατιών, φτιάχνεις τα δικά σου μονοπάτια και για λίγο χάνεσαι από την ομάδα. Δε φοβάσαι, το διαπεραστικό σφύριγμα του οδηγού θα σε προσανατολίσει όταν χρειαστεί να ξαναβρείς την ομάδα σου.

Ανακαλύπτεις μικρούς θησαυρούς, τους τραβάς και τους προσγειώνεις στο καλάθι σου, γεμίζεις τα χέρια σου με υγρό χώμα, περνάς ανάμεσα από δέντρα και τα κλαριά τους σου δροσίζουν τα μάγουλα, ένα σκυλί μπλέκεται χαρούμενο ανάμεσα στα πόδια σου, μικρά παιδιά φτιάχνουν ιστορίες και βάζουν τους ήρωές του να ζουν κάτω από ένα μανιτάρι, το καλάθι σου γεμίζει, ο οδηγός το ελέγχει και επιστρέφει στη φύση κάτι παραπάνω από τα μισά σου αποκτήματα γιατί κάπου μπερδεύτηκες και δε θυμήθηκες να διαβάσεις τα σωστά σημάδια που σου επεσήμανε, το καλάθι σου γεμίζει ξανά και πάλι αδειάζει για τον ίδιο λόγο, οι φίλοι σου φωτογραφίζουν τα μικρά κόκκινα μανιτάρια που ανακάλυψαν, μια γυναίκα με το μωρό της στο μάρσιππο του μαθαίνει τα χρώματα του δάσους, φθάνεις στο τέλος της διαδρομής και ένας μάγειρας σου δίνει να γευτείς τη δική του ιστορία.

Στο γυρισμό συζητάς με την παρέα, ενθουσιασμένη για την εμπειρία που έζησες. Κι ας έμειναν όλα τα καλάθια άδεια. Η Κυριακή σου σε βρήκε με το πιο γεμάτο εσωτερικό καλάθι του κόσμου και αυτό αρκεί.

*Σημείωση: Το κυνήγι άγριων μανιταριών απαιτείται να γίνεται μόνο υπό την καθοδήγηση πεπειραμένων οδηγών. Ο κόσμος των μανιταριών είναι υπέροχος αλλά μπορεί να γίνει και πολύ επικίνδυνος. Στη διαδρομή μας συναντήσαμε πολλά είδη μανιταριών που όσο όμορφα φαίνονταν στα μάτια μας, άλλο τόσο τοξικά ήταν για τον οργανισμό μας. Ο βασικός κανόνας για την περισυλλογή μανιταριών είναι ένας: αν έχεις μισή αμφιβολία ότι το μανιτάρι που έχεις βρει δεν είναι βρώσιμο, το αφήνεις και δεν το καταναλώνεις σε καμία περίπτωση!

*Φωτογραφίες: Δημήτρης Κάλφας

All rights reserved 2020. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.

"Εξέδωσα" την πρώτη μου ποιητική συλλογή στα 6 μου και από τότε αποφάσισα πως το να γράφω είναι ο μόνος τρόπος να παίρνω πραγματικές ανάσες. Αυτές που ξεκινάνε από το βάθος του διαφράγματος και καθώς ανεβαίνουν προς το στήθος μου υπενθυμίζουν πως μπορώ να είμαι όλα όσα θέλω, όσο διαφορετικά κι αν είναι μεταξύ τους. Σε αυτές λοιπόν υποσχέθηκα πως, σε χαρτί ή πληκτρολόγιο, από τα χέρια μου θα γράφεται μόνο ό, τι ``στάζει`` τη δική μου αλήθεια.

post a comment

Skip to content