Top
Χειρόγραφο Οδυσσέα Ελύτη_zvoura.gr

Κάποια χρόνια πριν, κοντά στο 2011, η Αθήνα μέσα σε ένα βράδυ γέμισε με ιαμβικά δεκαπεντασύλλαβα και σταυρωτές ομοιοκαταληξίες. Οι στάσεις των λεωφορείων μάθαιναν να διαβάζουν ποίηση, τα διαχωριστικά των θέσεων του μετρό θύμιζαν διαδρόμους ένδοξου Ελευθερουδάκη και η φωνή από το ηχείο που προειδοποιεί «μεταξύ κενού και αποβάθρας» άρχισε να χάνει το πιστό κοινό της που προσπαθούσε να προλάβει να διαβάσει όλες τις επιγραφές πριν φθάσει στη στάση του.
Οι μεγάλοι Έλληνες ποιητές (μας) ταξίδευαν μέσα από αποσπασματικούς στίχους που στόλιζαν ολόκληρη την πόλη.

«Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά» έγραφε με ωραία, επιβλητικά γράμματα στη στάση της καθόδου της Συγγρού. Εκείνο το απόγευμα, στο ραντεβού με το 040 φάνηκα ασυνεπής. Στάθηκα να κοιτάω τα λόγια του Οδυσσεά Ελύτη να κοσμούν το νέο μου κόσμο και ξεκίνησα να προχωράω με τα πόδια.
Μηχανικά βήματα στο ρυθμό των λέξεων μέχρι να φθάσω στον προορισμό μου.
«Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά» επαναλάμβανα αλλάζοντας τον τόνο της σκέψης μου από απορίας σε έκπληξης. Και συνειρμικά σκεφτόμουν το πρώτο μου «Μονόγραμμα» που ξέχασα στο καφέ της σχολής γιατί το κουβαλούσα μαζί μου παντού, σα φυλαχτό και ύστερα έψαξα μηχανικά μέσα στην τσάντα το δεύτερο που αγόρασα και είχα πάντοτε μαζί μου, για να νιώσω «ασφαλής». Και γέλασα γιατί θυμήθηκα πόσο αστείο μου φαινόταν το όνομα Αλεπουδέλης όταν ήμουν μικρή και μετά γέλασα πιο δυνατά όταν σε μια λογοτεχνική αντιμαχία κάποιος υποτίμησε τη μανία μου με τον Ελύτη ως νεανική.

Δε θυμάμαι τους υπόλοιπους στίχους που περιφέρονταν στην πόλη.
Εκείνη η στάση έγινε ξανά «Το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο» μου.

*Η στήλη “Μικρές Ιστορίες Πόλης” είναι μια σειρά αληθινών ιστοριών συναισθηματικής ενηλικίωσης στους δρόμους της Αθήνας.
Διάβασε την πρώτη, τη δεύτερη  και την τρίτη ιστορία.

**Κεντρική φωτογραφία: Χειρόγραφο του Οδυσσέα Ελύτη με εικαστική του παρέμβαση.

All rights reserved 2020. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.

"Εξέδωσα" την πρώτη μου ποιητική συλλογή στα 6 μου και από τότε αποφάσισα πως το να γράφω είναι ο μόνος τρόπος να παίρνω πραγματικές ανάσες. Αυτές που ξεκινάνε από το βάθος του διαφράγματος και καθώς ανεβαίνουν προς το στήθος μου υπενθυμίζουν πως μπορώ να είμαι όλα όσα θέλω, όσο διαφορετικά κι αν είναι μεταξύ τους. Σε αυτές λοιπόν υποσχέθηκα πως, σε χαρτί ή πληκτρολόγιο, από τα χέρια μου θα γράφεται μόνο ό, τι ``στάζει`` τη δική μου αλήθεια.

post a comment

Skip to content