Κέα ή Τζιά - Το νησί που θα ξαναγυρίσεις (μέρος A)

Κέα ή Τζιά – Το νησί που θα ξαναγυρίσεις (μέρος A)

Κέα ή Τζια. Όπως και να την πεις, το σίγουρο είναι πως χρειάζεσαι περίπου μία ώρα από το λιμάνι του Λαυρίου για να φτάσεις στον παράδεισο των Κυκλάδων. Είχα την τύχη να φιλοξενηθώ από μία ντόπια φίλη. Για να νιώσεις και να καταλάβεις το παλμό ενός τόπου, πρέπει να το ζήσεις ως ντόπιος. Μόνο έτσι μπορείς να καταγράψεις βαθύτερα στοιχεία του πολιτισμού ενός μέρους, μόνο αν το ζήσεις “εκ των έσω”.

Ζεστή Φιλοξενία

Μείναμε λοιπόν στο σπίτι της γιαγιάς της Κωνσταντίνας, στην περιοχή της Φλέας. Παραδοσιακό σπίτι του προηγούμενου αιώνα. Στην Τζια τα σπίτια χτίζονταν με μεγάλα, φαρδιά και πλακέ κομμάτια από μασίφ πέτρες, τις περίφημες πέτρες Κέας. Δύο επικλινείς πλάκες δεξιά και αριστερά και μία από επάνω για ταβάνι. Στη συνέχεια περνούσαν το απαραίτητο επίχρισμα για να υπάρχει η κατάλληλη μόνωση. Το αποτέλεσμα ήταν τοίχοι με πάχος περίπου 1 μέτρο, που δημιουργούν στο εσωτερικό σταθερές συνθήκες θερμοκρασίας. Καταμεσής του καλοκαιριού και ενώ το σπίτι δεν έχει κλιματιστικό κοιμηθήκαμε υπέροχα ανοίγοντας μόνο το βορινό παράθυρο που έφερνε γενναιόδωρα την αιγαιοπελαγίτικη δροσιά.

Συλλογή αμυγδάλων στη Τζιά — Λίγα ξεχασμένα αμύγδαλα που ξέμειναν από το μάζεμα στην αυλή (πάνω αριστερά). Είσοδος του σπιτιού με τις χαρακτηριστικές φυσικές σχιστολιθικές πλάκες (πάνω δεξιά). Κεραμικό πιθάρι αποθήκευσης τροφίμων ή ποτών (κάτω αριστερά). Πεζούλες και ξεροληθιές, η θεά από την αυλή του σπιτιού (κάτω δεξιά).

Σπίτι στη Τζιά — Λίγα ξεχασμένα αμύγδαλα που ξέμειναν από το μάζεμα στην αυλή (πάνω αριστερά). Είσοδος του σπιτιού με τις χαρακτηριστικές φυσικές σχιστολιθικές πλάκες (πάνω δεξιά). Κεραμικό πιθάρι αποθήκευσης τροφίμων ή ποτών (κάτω αριστερά). Πεζούλες και ξεροληθιές, η θεά από την αυλή του σπιτιού (κάτω δεξιά).

Φτάνοντας, μας υποδέχθηκε πλήθος τζιτζικιών στην κληματαριά, τα οποία πέταγαν σαν τρελά. Η αλήθεια είναι ότι χαλάσαμε την “ησυχία” τους. Ξαποστάσαμε από το ταξίδι στην αυλή, ανοίγοντας τη βορινή πόρτα της. Με θέα τις τακτικά φτιαγμένες ξερολιθιές και συντροφιά τον κελαριστό ήχο από την πηγή της Φλέας, απολαύσαμε το φρέσκο χυμό ρόδι Κέας, που μπορείς να βρεις σε κάθε μαγαζί που συναντάς και ξεκινήσαμε να δούμε το νησί.

Κλματαριά σε αυλή στη Τζιά — Η βορινή πόρτα “δροσιάς” σε παραδοσιακό σπίτι στη Φλέας. Το ρόδι συμβολίζει τη συνέχεια στη ζωή και την ευκαρπία από τα αρχαία χρόνια. Το κόκκινό του χρώμα, συμβολίζει την καλή υγεία. Σε οποίο φούρνο και να μπεις στη Τζια, θα βρεις σίγουρα φρέσκο παγωμένο χυμό ρόδι.

Λάμπα θυέλης σε αυλή στη Τζια — Η βορινή πόρτα “δροσιάς” σε παραδοσιακό σπίτι στη Φλέας. Το ρόδι συμβολίζει τη συνέχεια στη ζωή και την ευκαρπία από τα αρχαία χρόνια. Το κόκκινό του χρώμα, συμβολίζει την καλή υγεία. Σε οποίο φούρνο και να μπεις στη Τζια, θα βρεις σίγουρα φρέσκο παγωμένο χυμό ρόδι.

Παραλίες στην Κέα

Οι παραλίες της Κέας ομοιάζουν αρκετά με της Άνδρου και της Τήνου. Αιγαιοπελαγίτικες, παγωμένες, κρυστάλλινες, με πολύχρωμο βοτσαλάκι στην ακτή, εκεί που σκάει το κύμα και χρυσαφένια άμμο πιο μέσα αλλά και σε όλη την παραλία. Το πιο χαρακτηριστικό στα κυκλαδονήσια είναι ότι οι παραλίες σχηματίζονται χάρη στην λάξευση του φυσικού ανάγλυφου του τόπου από τα κύματα, τα οποία δημιουργούν όρμους. Στις Κυκλάδες, αυτό που αγαπώ περισσότερο, είναι ότι ακόμα και αν τις επισκεφθείς στην καρδιά του καλοκαιριού, δεν σε ζορίζει η ζέστη. Πάντα το αεράκι που φυσάει σε ξαλαφρώνει, δίνοντας σου την ευκαιρία να απολαμβάνεις τη ζέστη του καλοκαιριού και τον ήλιο. Αυτή η αντίθεση της ζέστης και παράλληλα της δροσιάς, δίνει ξεχωριστή αξία στο συναίσθημα το οποίο βιώνεις, ιδίως όταν είσαι σε περίοδο διακοπών.