Στον πρώτο όροφο του Σταυρού του Νότου, στη γνωστή διασταύρωση κουλτούρας και ιστορίας, ο Βασίλης Τσιτσάνης συναντάει τον Νέο Κόσμο. Και όση κυριολεξία χωράει σε αυτή τη συνάντηση, άλλη τόση μεταφορά ξεπηδάει ήδη από τα πρώτα κουρδίσματα.

Η ορχήστρα Βασίλης Τσιτσάνης, με τον Μανώλη Πάππο σε ρόλο πρωτομάστορα του μπουζουκιού και βασική τραγουδίστρια την Μάρθα Φριντζήλα, μετατρέπει την Κεντρική Σκηνή σε τεκέ του ’50.
Ο αέρας μυρίζει ρετσίνα και τσίπουρο, το εγκάρδιο ως έννοια, θεμελιώνει το σκηνικό σαν δομικό στοιχείο, τα κόκκινα χείλη της τραγουδίστριας σε συνδυασμό με το απαραίτητο σταυροπόδι δίνουν το σύνθημα.
Φύγαμε για αλήθειες.

Δεν είσαι σε σκηνικό, κανείς δεν μιμείται κάτι που πέρασε, κανείς δεν αναπαριστά κάτι με διάθεση υποκριτικής τέχνης. Είσαι απέναντι σε μια ορχήστρα που πετάει στα ουράνια, συναντάει τον Τσιτσάνη και πίνουν μαζί το βραδινό τους ποτήριον, παίρνουν την ευλογία του και επιστρέφουν για να σου παίξουν όσα έμαθαν.

Τα χαμηλά φώτα δεν προσδίδουν σκοτάδι, κάθε άλλο. Φτιάχνουν ατμόσφαιρα για ένα υπέροχο μυστήριο που καθίζει το σώμα στην καρέκλα για να αφήσει το πνεύμα να χαθεί σε ήχους που κουβαλούν τη ρίζα τους. Μουσικές που δεν πειράζονται με διάθεση νεοτερισμού, παρά ενισχύονται για να δώσουν όλες τις υφές, όλα τα βάθη, όλα τα κρυμμένα τους που μοιραία μετατρέπονται στα λόγια που πραγματικά θέλουν να πουν.

Μια υπέροχη, χαμένη γλώσσα που λέει σημερινές αλήθειες, σπαρταράει στα χέρια οργανοπαικτών που δομούν τον μουσικό λόγο του Τσιτσάνη άρτια, μα με μια διάσταση βάθους. Και αν κάτι μπορεί να δώσει μία έκφανση του ορισμού της πραγματικής, συγκινητικής τέχνης, είναι αυτό, η συνάντηση της αριστοτεχνίας με την ουσιαστική ανάγνωση του χαρακτήρα του έργου.

Και κάπου εκεί, η ευθύτητα της ερμηνείας της Φριντζήλα συναντάει το αλέγκρο του Βασίλη Προδρόμου που μαζί με τον μπαγλαμά πιάνει και το μικρόφωνο για να κάνει σιγόντο ή και πρώτη φωνή. Τα γλαφυρά στρογγυλέματα της φωνής της τέμνονται με την έννοια της λαϊκότητας και εκεί που φτιάχνει γρέζια, ξεπηδούν «αχ» μαζί με χειροκροτήματα.
Όλα στοιχίζονται σε μια ατελώς τέλεια γραμμή που ανεβοκατεβαίνει μαζί με τις διαθέσεις των τραγουδιών, σαν καρδιογράφημα.  

Και στις κορυφώσεις ευωδιάζουν όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν αυτή τη μουσική πρόταση, μοναδική: ο σεβασμός, η αυθεντικότητα, η ειλικρίνεια, η γνώση, η διάθεση για μεταλαμπάδευση.

All rights reserved 2021. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.