Top
Αποστολή στη Λίμνη Κερκίνη: Χορεύοντας με τα πουλιά της Κερκίνης_zvoura.gr

Ο ποταμός Στρυμόνας έχει τις πηγές του στο βουνό Βύτοσα της Βουλγαρίας, την οποία διατρέχει το μεγαλύτερο μήκος του (περίπου 400 χλμ) και αφού περάσει από ένα κομμάτι της ΠΓΔΜ εισέρχεται στο ελληνικό έδαφος λίγο δυτικότερα του Προμαχώνα, όπου “τρέχει” για άλλα 120 χλμ. Επειδή, ωστόσο, στην πορεία του δέχεται νερά και άλλων μικρότερων ποταμών, η έκταση της κοίτης του στις εποχές των βροχών στον κατήφορο στις ελληνικές πεδιάδες καταλέμβανε μεγάλες εκτάσεις με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ανεξέλεκτες πλημμυρικές λίμνες και έλη. Μέχρι πριν από 100 περίπου χρόνια κοντά στην Αμφίπολη υπήρχε μια μεγάλη σε έκταση λίμνη, η οποία στην αρχαιότητα διαχώριζε τη Θράκη από τη Μακεδονία, ένα όριο, όμως, που κατήργησε ο Μέγας Αλέξανδρος. Λόγω αυτής της ανεξέλεκτης πορείας των υδάτων του Στρυμόνα το 1927 ξεκίνησε ένα έργο περιορισμού της ροής του, με την κατασκευή ενός μικρού φράγματος στο χωριό Λιθότοπος και ενός αναχώματος που οδηγούσε και ήλεγχε, κατά κάποιον τρόπο, τη ροή του. Το μεγαλύτερο, όμως, έργο περιορισμού της ροής έγινε το 1984, όταν κατασκευάστηκαν αναχώματα μεγάλου μήκους στην ανατολική, βόρεια και δυτική πλευρά και, φυσικά, το μεγάλο φράγμα στο Λιθότοπο, δημιουργώντας έτσι μια τεράστια λεκάνη συγκέντρωσης των υδάτων του Στρυμόνα, τη λίμνη Κερκίνη (από το όνομα του χωριού Κερκίνη στη δυτική της όχθη). Η λίμνη κοντά στην Αμφίπολη (οι ντόπιοι την ονόμαζαν Κερκινίτσα) αποξηράνθηκε, ενώ χάρη σ’ αυτό το έργο δημιουργήθηκαν και μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις. 


Πολύ γρήγορα αυτή η τεχνητή λίμνη αποδείχτηκε ο μεγαλύτερος βιότοπος της Ευρώπης για πάνω από 300 είδη πτηνών. Βέβαια, επιλέγουν τη λίμνη σαν μόνιμο τόπο διαβίωσης και αναπαρωγής τους και άλλα διαβατάρικα. Εκείνο, ωστόσο, που αποτελεί ένα μοναδικό στοιχείο αυτής της επιλογής των πτηνών είναι το “υδρόβιο δάσος”. Ένα δάσος στις εκβολές του Στρυμόνα στη λίμνη, όπου στην εποχή της αναπαραγωγής των πτηνών το νερό καλύπτει τα δέντρα μέχρι και δύο μέτρα ύψος, έτσι ώστε τα πτηνά και τα νεογνά τους να προστατεύονται από τους φυσικούς τους εχθρούς. Η λίμνη Κερκίνη σήμερα αποτελεί τόπο μεγάλου ενδιαφέροντος τόσο από επιστημονικούς φορείς όσο και από ερασιτέχνες φωτογράφους, που τον επισκέπτονται όλο το χρόνο . 

Η αλήθεια είναι ότι πριν από μερικά χρόνια η φιλοξενία του επισκέπτη στην περιοχή ήταν από δύσκολη έως ανύπαρκτη, έως ότου ο Γιάννης Ρέκλος, ντόπιος που ζούσε στη Θεσσαλονίκη, αποφάσισε να αξιοποιήσει το ενδιαφέρον αυτό φαινόμενο, δημιουργώντας μια ξενοδοχειακή μονάδα αλλά και υπηρεσίες παροχής υπηρεσιών στην εξερεύνηση της λίμνης και της γύρω περιοχής με βάρκες, κανό, ποδήλατα, οχήματα 4×4. Σ’ αυτή την προσπάθειά του βρήκε και άλλους μιμητές, έτσι σήμερα ο επισκέπτης θα βρει ανθρώπους και μέσα που θα τού προσφέρουν μια πολύ ενδιαφέρουσα οικολογική περιήγηση και διαμονή.

*Διάβασε εδώ το πρώτο μέρος του αφιερώματος: Αποστολή στη Λίμνη Κερκίνη: Ένα οικολογικό φαινόμενο

Αποστολή στη Λίμνη Κερκίνη: Χορεύοντας με τα πουλιά της Κερκίνης_zvoura.gr
© Μπάμπης Κωνσταντάτος
Αποστολή στη Λίμνη Κερκίνη: Χορεύοντας με τα πουλιά της Κερκίνης_zvoura.gr
© Μπάμπης Κωνσταντάτος
Αποστολή στη Λίμνη Κερκίνη: Χορεύοντας με τα πουλιά της Κερκίνης_zvoura.gr
© Μπάμπης Κωνσταντάτος
Αποστολή στη Λίμνη Κερκίνη: Χορεύοντας με τα πουλιά της Κερκίνης_zvoura.gr
© Μπάμπης Κωνσταντάτος
Αποστολή στη Λίμνη Κερκίνη: Χορεύοντας με τα πουλιά της Κερκίνης_zvoura.gr
© Μπάμπης Κωνσταντάτος
Αποστολή στη Λίμνη Κερκίνη: Χορεύοντας με τα πουλιά της Κερκίνης_zvoura.gr
© Μπάμπης Κωνσταντάτος
Αποστολή στη Λίμνη Κερκίνη: Χορεύοντας με τα πουλιά της Κερκίνης_zvoura.gr
© Μπάμπης Κωνσταντάτος

All rights reserved 2021. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.

"Μια φωτογραφία μια ιστορία, μια ιστορία μια φωτογραφία”. Αυτό ήταν το το πρώτο που σκέφτηκα όταν πιτσιρικάς πήρα δώρο την πρώτη φωτογραφική μου μηχανή. Ωστόσο το μεγαλύτερο σχολείο ήταν ο “σκοτεινός θάλαμμος”, όπου κλεισμένος εκεί για πολλές ώρες, (πάλι στον τάφο του μπήκε, σχολίαζε ο αδερφός μου) αυτό που μού κέντριζε το ενδιαφέρον ήταν το “πάγωμα την κίνησης”. Αυτό προπάθησα και προσπαθώ μέχρι σήμερα στον τομέα που επέλεξα να δημιουργήσω εικόνες. Όμως, από τότε μέχρι σήμερα η εξέλιξη είναι τόσο μεγάλη στον τομέα της φωτογραφίας, που πολλές φορές κοιτώντας μια φωτογραφική αποτύπωση αναρωτιέσαι, πού τελειώνει η φωτογραφική τέχνη και πού αρχίζει η κομπιουτεροδημιουργία. Αλλά και τα δύο είναι τέχνες, διαφορετικές, αλλά τέχνες. Εγώ επιμένω στην πρώτη, κάνοντας αναγκαστική υπχώρηση στην αποδοχή της ψηφιακής λήψης. Θα γνωριστούμε εκεί έξω, γιατί ακόμα κι εκεί... χωρίς εμάς θα υπήρχε μεγάλη μοναξιά

post a comment

Skip to content