Μικρό αυτοκίνητο, κλιματισμός στην ανώτατη ένταση, gps για οδηγό. Τέσσερις άνθρωποι ψάχνουν διάσωση από τη ζέστη της πόλης και την fast food φιλοσοφία. Τη βρίσκουν πίσω από πλαστικές πινακίδες και ένα μεγαθήριο «μεγάλων ευκαιριών», «προσφορών 1+1» και «δωρεάν parking».
Η Αθήνα είναι η βασίλισσα των οξύμωρων σχημάτων.

Στο Ίλιον, σε μια σχεδόν κρυμμένη είσοδο, διασχίζοντας ένα βαρετό χώρο στάθμευσης, κάνεις το τελευταίο σου βήμα στο καυτό τσιμέντο και μετράς το αμέσως επόμενο σε ένα χωμάτινο δρόμο που γίνεται η χρονομηχανή σου. Κλείνεις τη σιδερένια πόρτα και μαζί της ό, τι σε έκανε να την αναζητήσεις.
Ξεκινάς να περπατάς σε ένα διάδρομο που περιστοιχίζεται από μια όαση πρασίνου.
Εάν φθάσεις ως το  τέλος του, θα μεταβείς στο Πάρκο Τρίτση.
Ίσως την επόμενη φορά.
Προς το παρόν βιάζεσαι για να μην αργήσεις στο ραντεβού της ξενάγησης.

Προχωράς και ξεκινά να σε προσκαλεί μια μυρωδιά κρασιού και δρύινων βαρελιών. Στρίβεις το σώμα σου αριστερά και περνάς μια μικρή είσοδο. Η ξεναγός-οινολόγος σε περιμένει. Θα αποδειχθεί μία από τις πιο ευσύνοπτες και ουσιαστικές που έχεις συναντήσει σε παρόμοιες διαδρομές.

Ίσως να γνωρίζεις ελάχιστα, ίσως και απολύτως τίποτε για τον Πύργο της Βασιλίσσης Αμαλίας, που διαφυλάσσεται έως σήμερα, έχοντας περάσει στην ιδιοκτησία της οικογένειας Σερπιέρη που αποτέλεσε τον τρίτο και τελευταίο αγοραστή της έκτασης, μετά το θάνατο του Όθωνα.
Από την αρχική έκταση, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας ανήκει πια στο Ελληνικό Δημόσιο και αποτελεί το Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης», έχουν απομείνει τα 250 στρέμματα, στα οποία μπορείς να πάρεις μια ικανοποιητική γεύση από το όραμα που υλοποίησε η βασίλισσα Αμαλία το 1854 με απώτερο σκοπό τη δημιουργία πρότυπων αγροτικών και κτηνοτροφικών μονάδων που θα εισάγουν νέες μεθόδους στη χώρα. Μια μικρή μονάδα οινοποίησης που παράγει μια μικρή ποσότητα φιαλών τεσσάρων ετικετών, στάβλοι αλόγων, ξεχωριστοί και λαβυρινθώδεις κήποι, αμπελώνες, ελαιώνες, μικρές καλλιέργειες ελληνικών, αρωματικών βοτάνων και φυσικά ο Πύργος που κατασκεύασε η Αμαλία για να ξεκουράζεται όταν επισκέπτεται τα κτήματα.

Ο Πύργος δεν αποτέλεσε ποτέ οικία ή χώρο διανυκτέρευσης και γι’ αυτό δε διαθέτει τουαλέτα, κουζίνα και κρεβατοκάμαρα, παρά μόνο ένα ανάκλιντρο για ξεκούραση. Τα περισσότερα έπιπλα που βρίσκονται σήμερα στον Πύργο αποτελούν απομιμήσεις των πρωτότυπων μιας και αυτά κλάπηκαν και καταστράφηκαν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο αστικός μύθος λέει πως ο Όθωνας επισκέφθηκε τα κτήματα μόνο μία φορά, την ημέρα των εγκαινίων, τα οποία έγιναν στις 13/25 Αυγούστου 1854, ημέρα των γενεθλίων του πατέρα του, Βασιλιά Λουδοβίκου.
Σε αντίθεση με τον Όθωνα, η Αμαλία επισκεπτόταν συχνά τα κτήματα, ξεκινώντας από το Σύνταγμα με το άλογό της. Μια διαδρομή για την οποία χρειαζόταν περίπου μισή ώρα.

Στην περιφερειακή διαδρομή που ακολουθείς συναντάς όμορφα άλογα, υπέροχους χώρους πρασίνου, κόβεις κλωνάρια από ευωδιαστούς θάμνους και καταλήγεις στο τελικό διάδρομο που σου αποκαλύπτει τμηματικά, καθώς τον διασχίζεις, τον εντυπωσιακό Πύργο. Βγάζεις τα παπούτσια σου, περνάς τη στενή του είσοδο και θαυμάζεις τα έντονα χρώματα των τοιχογραφιών, το μεγαλεπίβολο των πορτραίτων που διακοσμούν τους τοίχους και την κουλτούρα μιας προγενέστερης, ακραίας εποχής με ό, τι συνεπάγεται αυτής.

Στο Ίλιον, πίσω από τον πλαστικό πολιτισμό, υπάρχει ένα κρυφό ραντεβουδάκι με το χρόνο που σε κάνει να αναρωτιέσαι.

All rights reserved 2020. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.