Ημερολόγια Διακοπών: Τα βουνά του Χάρη

Ημερολόγια Διακοπών: Τα βουνά του Χάρη

Στο Αφιέρωμα Ημερόλογια Διακοπών φιλοξενούνται άτομα που έχουν επιλέξει έναν “διαφορετικό τρόπο” να κάνουν διακοπές. Διακοπές λιτές και μοναχικές, σχεδόν μόνο με τα απαραίτητα, αλλά με το δοχείο της ψυχής ξεχειλισμένο… Όλοι έχουν ένα κοινό παρονομαστή: είναι παιδιά της πόλης.
Ωστόσο, επιλέγουν με διαφορετικούς τρόπους να ζουν, έστω για λίγο, πιο κοντά στη φύση με ένα βαθύ και βιωματικό τρόπο.

O Χάρης & τα βουνά του

Ο Χάρης είναι ιδιωτικός υπάλληλος. Συνήθως ετοιμάζεται από Πέμπτη βράδυ και Παρασκευή μετά το γραφείο ξεκινάει ο “επαναπροσδιορισμός” του όπως χαρακτηριστικά αποκαλεί τις αποδράσεις του. Του αρέσει να ταξιδεύει κυρίως μόνος του ή μάλλον με τη μηχανή του, που είναι αχώριστοι φίλοι. Παίρνει τα απολύτως απαραίτητα για τη διανυκτέρευσή του και κατακτά τον ανοιχτό δρόμο μέχρι να φτάσει στους κρυφούς παραδείσους που ανακαλύπτει.

Τι σημαίνει για εσένα κάνω διακοπές;

Είμαι της άποψης ότι οι διακοπές για τον καθένα θα έπρεπε να συνδέονται άρρηκτα με την αναζωογόνηση σώματος και πνεύματος, τον επαναπροσδιορισμό της εσωτερικής τους ισορροπίας. Εξ’ ορισμού λοιπόν, για μένα, σημαίνει να ψάχνω αυτό που ονομάζουν “Διακοπή”. Διακοπή από τα πάντα.

Γιατί έχεις επιλέξει αυτήν την μορφή διακοπών; Πως θα ονόμαζες τον τύπο “διακοπών” που έχεις επιλέξει να κάνεις;

Είναι ξεκάθαρα θέμα προτεραιοτήτων. Στις δικές μου, έπειτα από εσωτερικές αναζητήσεις, τυγχάνει προβάδισμα να έχει η ελευθερία. Η ελευθερία που μου προσφέρει ένας άδειος δρόμος (σε πολλές περιπτώσεις μακρύς ή και δύσβατος), τα επίπεδα οξυγόνου που αναπληρώνω με τον ύπνο στην φύση και το κυριότερο, η πρώτη εικόνα που θα δω μόλις ανοίξω τα μάτια μου. Δεν υπάρχει πιο εμφατική απάντηση σε αυτό το «Γιατί». Δεν είμαι γενικά υπέρ της κατηγοριοποίησης, οπότε ως ένα γενικότερο τίτλο που θα μπορούσα να δώσω : «Επαναπροσδιοριστικές».

Τι είναι η φύση για εσένα;

Η αφετηρία μας.

Το σπίτι μας.

Η πατρίδα μας

Η κατάληξή μας.

Εμείς.

Παρατηρώντας τη φύση στη γενετήσια μορφή της, αντιλαμβάνεσαι την κλιματική αλλαγή που συντελείται;

Είναι ένα πρόβλημα υπαρκτό. Ο πλανήτης μας έχει τα όρια του και η ανθρωπότητα φαίνεται να εθελοτυφλεί εγωιστικά, ενώ ήδη τα έχει υπερβεί. Δεν είμαι της ρομαντικής άποψης ότι ο καθένας μπορεί να βάλει το λιθαράκι του για να πάρει σωστή ρότα το ανθρώπινο είδος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να λειτουργούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Χρειάζονται όμως ριζικές αλλαγές σε επίπεδο κρατικής ηγεσίας για να μπορέσουμε να συντονιστούμε όλοι μαζί.

Με τι αφορμή ξεκίνησες αυτές τις αποδράσεις;

Ξεκίνησε σαν ανάγκη σε μια δύσκολη περίοδο που βίωνα. Όταν φτάσεις να πεις «ως εδώ…», τότε αρχίζεις να βλέπεις καθαρά. Η διέξοδος ήταν ευδιάκριτη. Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη σκέψη.

Προτιμάς να κάνεις αυτές τις εκδρομές μόνος σου ή με παρέα;

Έχουν και τα δυο την ομορφιά τους. Εννέα στις δέκα, όμως, θα προτιμήσω μόνος.

Δεν φοβάσαι να μένεις μέσα στο δάσος;

Λίγο-πολύ όταν ξέρεις τι κάνεις, ο φόβος μετριάζεται. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που θα φοβηθείς. Αν όχι από ζώα, σίγουρα απ’ το απρόβλεπτο της φύσης σε όποια έκφανσή του. Είτε βρεθείς στην μέση μιας καταιγίδας, είτε έχεις κατασκηνώσει σ’ ένα φαράγγι με ανύποπτες κατολισθήσεις, για παράδειγμα. Η μοναχικότητα το εντείνει αυτό εκθετικά. Όλα, όμως, είναι κομμάτι της ιστορίας.

” Ευτυχώς είχα βάλει τη σκηνή σε μια εσοχή του βράχου. Το βράδυ άκουγα από ψηλά, κομμάτια βράχου να αποσχίζονται και να πέφτουν από πολλά μέτρα ψηλά μέσα στο ποτάμι κάνοντας έναν απόκοσμο ήχο, τρομακτικό. Είναι φοβερό να ακούς το βράχο να ξεκολλάει και να κάνει αναπηδήσεις μέχρι να καταλήξει στο ποτάμι.”

Πηγαίνεις επανειλημμένα στα ίδια μέρη ή σου αρέσει να ανακαλύπτεις συνέχεια καινούρια;

Η ανάγκη για εξερεύνηση του αγνώστου είναι πάντα αυτό που με παρακινεί και με εξιτάρει. Για να επιστρέψω στο ίδιο μέρος, θα πρέπει να νιώσω ένα δέσιμο και σαφώς να έχει μεσολαβήσει ένα διάστημα. Το νιώθεις πάντα φεύγοντας από κάπου αυτό, αν γυρίσεις και κοιτάξεις πίσω, θα σου βγει αυθόρμητα το «θα τα ξαναπούμε.», τότε ξέρεις…

Πιστεύεις ότι αυτές οι αποδράσεις σε βοηθούν να διαχειρίζεσαι καλύτερα τη ζωή στην πόλη;

Με βεβαιότητα. Πέρα απ’ τα προφανή με τα οποία με οπλίζει, όπως η ψυχική ισορροπία και η συνειδητότητα, οι αποδράσεις τέτοιας φύσεως προσφέρουν κάτι πολύτιμο, ειδικά στους ρυθμούς ζωής της εποχής μας. Προσαρμοστικότητα και εφευρετικότητα για να βρίσκω λύσεις σε όλα τα επίπεδα.

Όταν επιστρέφεις από τις αποδράσεις σου πάλι πίσω στην πόλη, πώς νιώθεις;

Υπάρχει το αίσθημα της ικανοποίησης ότι όλα πήγαν καλά αλλά ακόμα κι αν όχι «…όλα στραβά γινήκανε και όλα είν ωραία…» που μας λέει κι ο Θανάσης μας (σ.σ Θανάσης Παπακωνσταντίνου). Πέρα απ’ αυτό, νιώθω πολύ γεμάτος σίγουρα. Εικόνες, μυρωδιές, αισθήσεις. Όλα πλημμυρισμένα και όλα ανυπομονούν για τον επόμενο προορισμό. Και η πόλη…η πόλη μοιάζει ξανά βιώσιμη.

Έχεις σκεφτεί να το κάνεις αυτό επαγγελματικά; Δηλαδή να κάνεις τον οδηγό για άτομα ή παρέες που θέλουν να αποδρούν από την πόλη με τον ίδιο τρόπο με εσένα;

Φυσικά το έχω σκεφτεί, όμως είναι πολλοί οι παράγοντες που θα πρέπει να συνηγορήσουν σε αυτό. Σίγουρα δεν έχω την απαραίτητη κατάρτιση για να πάρω μια τέτοια ευθύνη πέρα απ’ τον εαυτό μου. Αν ωστόσο κάποια στιγμή συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα μ’ άρεσε όσοι συμμετέχουν να αποκομίζουν κάτι απ’ όλο αυτό. Κάποια γνώση, που θα μπορούν να την χρησιμοποιήσουν και μόνοι τους στη συνέχεια.

Τι θα έλεγες στον κόσμο που ετοιμάζεται να πάει διακοπές;

Να πάρετε όσο το δυνατόν λιγότερα μαζί σας. Να έχετε ανοιχτές τις αισθήσεις σας σε όσα συμβαίνουν γύρω σας και να είστε δεκτικοί. Να αφήσετε την γκρίνια στο τελευταίο συρτάρι του κομοδίνου. Και φυσικά, να χαμογελάτε! Γιατί σαν το καλοκαίρι δεν έχει!