Νίκολας Έντουαρντ Κέιβ γεννήθηκε στο Warrcknabeal της Αυστραλίας στις 22/09/1957. Η μητέρα του ήταν βιβλιοθηκάριος και ο πατέρας του καθηγητής αγγλικών.

Έχει δυο μεγαλύτερους αδερφούς και μια αδερφή. Έχει ασπαστεί τον προτεσταντισμό, γεγονός που εξηγεί τις πολλές επιρροές της Βίβλου, που συναντάμε σε όλο του το έργο. Το θρησκευτικό στοιχείο είναι πολύ έντονο στη μουσική του. Πολλά από τα τραγούδια του έχουν μελωδίες κατανυκτικές και ταυτόχρονα άγριες, όπως τα νιάτα του Νικ. Το στοιχείο του θανάτου διαγράφεται πολύ έντονα πάντα στα τραγούδια του, πράγμα για το οποίο μάλλον ευθύνεται η απώλεια του πατέρα του σε τροχαίο ατύχημα όταν ήταν ακόμα σε μικρή ηλικία. Σε ένα άρθρο του Los Angeles Times το 2010 έχει δηλώσει ότι: «Δεν είμαι θρήσκος, δεν είμαι χριστιανός, αλλά δικαιούμαι να πιστεύω στην πιθανότητα της ύπαρξης του θεού για να μπορώ να υπάρχω.» Μια ιδιάζουσα περίπτωση μουσικού, που για πολλούς πρόκειται για μια πιο spooky εκδοχή του Elvis Prisley. Ανάμεσα στην τρέλα και στην ιδιότυπη μουσική ιδιοφυΐα, σκοτεινός και ταυτόχρονα ευαίσθητος, σχεδόν εύθραυστος θα έλεγα. Πίσω από αυτόν τον ανήσυχο νεαρό ξετυλίγεται με τα χρόνια μια ιδιάζουσα καλλιτεχνική προσωπικότητα, που αναμφίβολα έχει σημαδέψει με πολύ ξεχωριστό τρόπο το χώρο της μουσικής.

Πήγε σχολείο στο Caulfield στη Μελβούρνη και σε μια σχολή καλών τεχνών, όπου σήμερα είναι το Πανεπιστήμιο του Monash. Εκεί κάθισε μόνο για δυο χρόνια. Στο Caulfield o Νικ συνάντησε τον Mick Harvey, με τον οποίο έφτιαξαν τη σχολική μπάντα «The Boys Next Door». Το πρώτο κομμάτι που ηχογράφησε ο Νικ ήταν το 1978 «These Boots Are Made For Walking» και ένα χρόνο μετά κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Door Door». Η μπάντα αποτελείται επίσημα από τους: Nick Cave, Mick Harvey, Tracy Pew, Phillip Calvert and Rowland S. Howard. Η μπάντα αλλάζει όνομα το 1980 σε «The Birthday Party», όταν κυκλοφορεί το ομώνυμο άλμπουμ την ίδια χρονιά.

Η μπάντα μετακομίζει από την Αυστραλία στο Λονδίνο. Οι «Birthday Party» έκαναν μεγάλη θραύση στο Λονδίνο. Εμπρηστικά live πυροδότησαν μια φοβερή άνοδο που ακολούθησε μια σειρά από άλμπουμ με μουσική τελείως αντίθετη με το πνεύμα της ποπ του ’80. Στίχοι προκλητικοί, άγρια μουσική και πανκ ροκ. Το συγκρότημα είχε τεράστια απήχηση στη βρετανική ροκ σκηνή εκείνης της εποχής. Το 1981 βγαίνει το βινύλιο «Prayers on the fire» και το 1982 ακολουθεί το «Junkyard». Το συγκρότημα μεταφέρεται στο Δυτικό Βερολίνο και διαλύεται το 1983. Είναι συγκλονιστικό ότι μέσα σε τρία χρόνια έκανε περίπου 200 συναυλίες, με αποκορύφωμα το 1981 που έφτασε τις 69.

Στη συνέχεια, κάποια από τα μέλη των «The Birthday Party» φτιάχνουν το 1984 την μπάντα «The Bad Seeds». Η ιδέα του ονόματος προήλθε από την ταινία του 1956 «Bad Seed», βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα του William March. Την μπάντα απαρτίζουν αυτή τη φορά: Nick Cave, Blixa Bargeld (κιθάρα), Mick Harvey (τύμπανα), Barry Adamson (κιθάρα και πιάνο), Hugo Race (κιθάρα), Tracy Pew (μπάσο), σε συνεργασία με τηνAnita Lane. O Νικ μετακομίζει στο Βερολίνο και ετοιμάζει το πρώτο του μυθιστόρημα «And The Ass Saw The Angel». Τα θέματα του βιβλίου ήταν φοβερή πηγή έμπνευσης για το άλμπουμ των Bad Seeds, «The First Born Is Dead», που κυκλοφόρησε το 1985. Σ’ αυτόν το δίσκο πειραματίζονται, ακολουθώντας τα μυθικά μονοπάτια των Delta Blues. Το κομμάτι που ξεχώρισε από το άλμπουμ ήταν το Tupelo, που έχει βασιστεί στο ομώνυμο τραγούδι του John Lee Hooker και εκφράζει σε μεγάλο βαθμό το κόλλημα του «αιρετικού» Νικ με τη Βίβλο, ανακατεύοντας την ιστορία της γέννησης του Ιησού με μυθολογικά στοιχεία από την Παλαιά διαθήκη. Το 1986 βγαίνει το άλμπουμ «Kicking Against The Pricks» και πολύ γρήγορα, το ίδιο έτος, κυκλοφορεί το LP «Your Funeral..My Trial». Στο μεταξύ ο Barry Adamson φεύγει από τη μπάντα και αντικαθίσταται από τον Kid Congo Powers. Ανανεωμένη η μπάντα κυκλοφορεί το 1988 το «Tender Prey», από το οποίο θα ξεχωρίσει το «The Mercy Seat», που έχει γραφτεί από τον Νικ ενώ προσπαθεί να απεξαρτηθεί από την ηρωίνη.

Το 1993 κυκλοφορεί το άλμπουμ από τα live τους με τον τίτλο «Live Seeds». Το άλμπουμ αυτό είναι εορταστικό για τα 10 χρόνια των Bad Seeds και πωλείται μαζί με μια συλλογή φωτογραφιών από την περιοδεία του 1992-93 του φωτογράφου Peter Milne.

Ένα χρόνο μετά κυκλοφορεί το όγδοο στη σειρά άλμπουμ τους από τον Tony Cohen, ο οποίος γνωρίζει τον Νικ από την εποχή των The Birthday Party.

Το 1996, ενώ ο Νικ μένει πια στο Λονδίνο, κυκλοφορεί το «Murder Ballads» μέσα από το οποίο βλέπουμε την κορύφωση της μακροχρόνιας αγάπης του στη «βίαιη γλώσσα» και τον τολμηρό πειραματισμό του στη μουσική. Έχει πια περάσει σε μια άλλη μουσική φάση, οι μπαλάντες αυτού του δίσκου θα αποτελέσουν σταθμό για την καριέρα του και θα απογειώσουν και αυτόν και τους Bad Seeds. Οι συνεργασίες του με την Kylie Minogue και την PJ Harvey στα κομμάτια «Where The Wild Roses Grow» και «Henry Lee» αντίστοιχα θα γίνουν από τις μεγαλύτερες mainstream επιτυχίες των 90’s.

Την ίδια χρονιά γράφει τη μουσική για την περίφημη σειρά X-files η οποία ενσωματώνεται ολόκληρη σε ένα άλμπουμ με τίτλο «Songs In The Key Of X». Περίεργος, αλλά μοναδικά ξεχωριστός στη συμπεριφορά και στις αντιδράσεις του, το 1996 αρνείται το βραβείο του «Καλύτερου Άνδρα Καλλιτέχνη» από το ΜTV. Μεγάλη αξία για να καταλάβουμε τον περίπλοκο χαρακτήρα του Νικ έχει να ένα απόσπασμα από το γράμμα που έστειλε στο ΜTV ως απάντηση στο βραβείο του: «…Η σχέση μου με τη μούσα (της μουσικής) είναι πολύ λεπτά δεμένη και αισθάνομαι ότι πρέπει να την προστατέψω από παράγοντες που μπορεί να την κάνουν εύθραυστη. Έρχεται σε εμένα σαν δώρο με τη μορφή των τραγουδιών και εγώ από την άλλη τη σέβομαι απόλυτα, γιατί έτσι αισθάνομαι ότι της αξίζει. Δεν μπορώ να την υποβάλλω σε διαγωνισμούς. Η μούσα μου δεν είναι άλογο για να τη βάλω να τρέξει σε κούρσα διεκδικώντας βραβεία. Μπορεί να στοιχειώσει και να με εγκαταλείψει εντελώς…» Και προς το τέλος του γράμματός του γράφει προς τους ανθρώπους του MTV τη θρυλική απάντηση: «Thank you but…no thank you.».

Το 1997 κυκλοφορεί το «The Boatman’s Call» που περιέχει το ανεπανάληπτο «Into My Arms», διασκευή του οποίου έχει κάνει στα ελληνικά ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Από το 1999 αρχίζει και εμφανίζεται μόνος του, χωρίς τη μπάντα του, συνήθως με τον Warren Ellis και τον Dirty Three. Κάπου εκεί ξεκινά και ο έγγαμος βίος για το γόη Νικ, αφού παντρεύεται το μοντέλο Susie Bick. Το 2000 γεννιούνται οι δίδυμοι γιοι του, ο Αρθουρ και ο Ερλ. Το 2013 κυκλοφορεί το τελευταίο άλμπουμ με τη μπάντα του το «Push the Sky Away» όπου στο εξώφυλλο εμφανίζεται η γυναίκα του γυμνή.

Το 2014 βγαίνει στις αίθουσες του σινεμά μια ταινία για τη ζωή του με τίτλο: «20.000 Μέρες Στη Γη», ενώ ο Νικ γίνεται 57 χρόνων. Το 2015 ένα τραγικό συμβάν βρίσκει τον Νικ. Ο γιός του, Άρθουρ, σκοτώνεται σε ατύχημα, καθώς πέφτει από μεγάλο ύψος στο Μπράιτον. Η οικογένεια Κέιβ βυθίζεται στο πένθος.