Ο Θοδωρής Μαυρογιώργης είναι ένας γοητευτικά διαφορετικός καλλιτέχνης. Γοητευτικά γιατί η διαφορετικότητα είναι ένα πηγαίο στοιχείο του τρόπου που παράγει τέχνη χωρίς επί τούτου επιδιώξεις και διαφορετικός γιατί επιλέγει να αφομοιώνει βαθιά αυτή τη γοητεία, μετατρέποντάς την σε κανονικότητα.
Με μια διαδρομή που ξεκινάει από ρεμπέτικες σκηνές, συνεχίζει στους εμβληματικούς Wedding Singers και οδηγεί σε μια προσωπική πορεία που αφήνει σταθερά καλλιτεχνικά statements, o Θοδωρής Μαυρογιώργης ανήκει σε μια νέα γεννιά που υπηρετεί έμπρακτα την κοινωνική διάσταση της τέχνης.

Πώς ήρθε στο δρόμο σου η μουσική και πώς αποφάσισες στα 20 ότι είναι ο επαγγελματικός δρόμος που θέλεις να ακολουθήσεις;
Η μουσική ήταν πάντα στη ζωή μου, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, γιατί ο πατέρας μου έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε σπίτι. Οπότε ήμουν από τους τυχερούς που είχα πρόσβαση σε μουσικό όργανο από πολύ μικρός. Μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια να μάθω κιθάρα στα 11 μου, την ξανάπιασα μόνος μου στα 17 παρακινούμενος από τον ξάδερφό μου, περισσότερο για να συνοδεύω τον εαυτό μου όταν τραγουδούσα. Στα 18 περίπου που ξεκινήσαμε να παίζουμε επαγγελματικά συνειδητοποίησα πως κάτι συμβαίνει με τη μουσική, κάτι ιδιαίτερο. Αλλά, ομολογώ, πως πολύ αργότερα πίστεψα στον εαυτό μου.

Έχεις εργαστεί ως μουσικός από το 1998-2010 στο ρεμπέτικο και στο λαϊκό. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αλλάξεις προσανατολισμό ως προς το είδος της μουσικής με την οποία ασχολείσαι;
Έπαιζα σε κουτούκια και σε ρεμπετάδικα περισσότερο για βιοποριστικούς λόγους. Απολάμβανα και απολαμβάνω εννοείται το λαϊκό και το ρεμπέτικο, αλλά πάντα τα ακούσματα στο σπίτι μου είχαν κι άλλες μουσικές. Από το 2006 και μετά, με τη συμμετοχή μου στη μπάντα του Σταυρού του Νότου, που πια μπορούσα να πω τραγούδια που πραγματικά ήθελα, καθώς και με τη μπάντα που έφτιαξα λίγο αργότερα, οδηγήθηκα στην αλλαγή μουσικού προσανατολισμού.

Τον Οκτώβριο του 2020 κυκλοφόρησε το “Πόσο άντρας είσαι”; Ένα τραγούδι που έχει τίτλο μια στερεοτυπική έκφραση της κοινωνίας, ενώ το νόημα του τραγουδιού είναι εκ διαμέτρου αντίθετο. Τι ακριβώς θέλεις να εκφράσεις μέσα από το τραγούδι αυτό;
Το τραγούδι πραγματεύεται το θέμα των διαπροσωπικών σχέσεων. Μιλάει για το «φαίνεσθαι» που μοιάζει να μας απασχολεί περισσότερο από το «είναι». Και το πρόβλημα είναι σε όλες τις μεριές. Και σε αυτούς που «παρακολουθούν» επιφανειακά μόνο το «φαίνεσθαι» και σε αυτούς που εγκλωβίζονται στην επιφανειακή ματιά των άλλων. Είναι ένας εσωτερικός διάλογος εν είδοι ενδοσκόπησης που κοινοποιήθηκε. Θέλαμε να ρίξουμε το βλέμμα προς τα μέσα, όσο είναι αυτό εφικτό.

Πώς μεταφράζεις τη διαφορετικότητα;
Η διαφορετικότητα είναι η ομορφιά και η μαγεία της ζωής, νομίζω. Είμαστε όλοι ίσοι αλλά σίγουρα διαφορετικοί. Οι διαφορετικές προσλαμβάνουσες που έχει κάθε άνθρωπος είναι η «γοητεία» του καθενός μας.

Η διαφορετικότητα που σχετίζεται με την σεξουαλική ταυτότητα, είναι ένα θέμα που για πάρα πολλά χρόνια απασχολεί τις κοινωνίες, ωστόσο παρέμενε ως κοινωνικό ζήτημα, αόρατο. Τι πιστεύεις ότι έχει αλλάξει ως προς αυτό; Ως κοινωνικό ζήτημα είναι πλέον ορατό ;
Το φοβερό είναι πως δε μιλάμε για ένα «κοινωνικό ζήτημα». Μιλάμε για ανθρώπους. Εξ αρχής δε θα έπρεπε να υπάρχει καν κοινωνικό ζήτημα. Είναι άνθρωποι με τις ίδιες ανάγκες με όλους μας, τα ίδια δικαιώματα. Στο δικό μου το μυαλό δεν μπορώ να καταλάβω το διαχωρισμό, ειλικρινά. Το μόνο που αντιλαμβάνομαι ως ζητούμενο που προφανώς πρέπει να επιλυθεί είναι τα νομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι και τα δικαιώματα που στερούνταν. Αυτό που πιστεύω πως έχει αλλάξει είναι πως πλέον νοιάζονται περισσότεροι από αυτούς που «δεν τους αφορούσε», και αυτό είναι μια μικρή νίκη κι ελπίδα μαζί.

Τι έχεις να πεις στον κόσμο που δεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορετικότητα των ανθρώπων;
Να διαβάσει, να ταξιδέψει, να δοκιμάσει γεύσεις, να μιλήσει με ανθρώπους που δε μιλάνε την ίδια γλώσσα, να συναστραφεί. Να ακούσει διαφορετικές απόψεις, να μπει στα παπούτσια άλλων ανθρώπων, να ερευνά όσο μπορεί περισσότερο.

Στις αρχές του χρόνου κυκλοφόρησε ο “Superman”. Πάλι ένα τραγούδι που κρύβει μια νοηματική αντίθεση ως προς το περιεχόμενο του σε συνάρτηση με τον τίτλο του. Αποτελεί κάποια εννοιολογική βάση που θα ενώνει τα τραγούδια ενός ολόκληρου δίσκου η αντίθεση τίτλου-περιεχομένου;
Οι αγαπημένοι μας και εμείς εναλλασσόμαστε στους ρόλους μεταξύ σούπερμαν και ζορό. Όπως, φαντάζομαι, με όλους τους ανθρώπους στην καθημερινότητά μας. Το τραγούδι δείχνει πως ο Σούπερμαν δεν κερδίζει πάντα, έχει κι αυτός τα θέματά του. Και είναι λογικό, γιατί είναι κι αυτός ένας από εμάς. Όπως και οι άνθρωποι που φροντίζουν όσους πάσχουν από τη νόσο αλτσχάιμερ είναι οι σύγχρονοι ζορό. Η βάση που υπάρχει είναι πως από την πρώτη κουβέντα με τους συνεργάτες μου είχαμε πει πως ο δίσκος θέλαμε να είναι οι συζητήσεις της παρέας μας, τα θέματα που μας απασχολούν και που θέλαμε να φέρουμε στο κέντρο.

Για ποιο πράγμα μιλάει ακριβώς το τραγούδι; Ποιος είναι ο σκοπός του τραγουδιού; Ποιους φόβους εξαγνίζει;
Μιλάει για την απώλεια και την απώλεια της μνήμης. Ο Ζορό είναι ένα πρόσωπο που φροντίζει τον Σούπερμαν που πάσχει από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Οι στίχοι της Ειρήνης Τσαγκαράκη, ορμόμενοι από προσωπικό βίωμα καθώς έχει ένα αγαπημένο της άνθρωπο που νοσεί, μιλάνε για ένα ζήτημα, ένα φόβο, που πολλές φορές έχει μπει κάτω από το χαλί. Ο σκοπός του τραγουδιού είναι να στρέψουμε το βλέμμα ξανά σε αυτούς τους ανθρώπους κι ίσως να τους δώσει λίγη δύναμη παραπάνω να προχωρήσουν, να συνεχίσουν, όσο αυτό είναι εφικτό μέσα από ένα τραγούδι. Κυριώς να τους «θυμηθούμε», να μην τους ξεχνάμε.

Ένα απόφθεγμα λέει: Να φοβάσαι τους φόβους σου και τη δύναμη που έχεις να τους κάνεις πραγματικότητα. Τι πιστεύεις για την έννοια του φόβου στην ανθρώπινη ζωή και σκέψη;
Ο φόβος μπορεί να είναι κίνητρο και τροχοπέδη μαζί. Ανάλογα με το είδος του φόβου. Πιστεύω πολύ στους ανθρώπους και στη δύναμη του ανθρώπινου νου. Οπότε αντιλαμβάνομαι το τι μπορεί να σημαίνει αυτό το «να τους κάνεις πραγματικότητα». Ακριβώς, όμως, για τον ίδιο λόγο θεωρώ πως είμαστε προγραμματισμένοι να τους αντιπαρερχόμαστε και με κάποιο τρόπο να παίρνουμε τη φωνή από το φόβο. Χωρίς ήχο, φωνή, ο φόβος είναι στην πραγματικότητα ένα παραμύθι. Είναι μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία αλλά είναι εφικτή.

To τελευταίο χρονικό διάστημα η έννοια του φόβου έχει επικρατήσει με όλες τις μορφές της, στην κοινωνία μας. Τι αντίκτυπο θεωρείς πώς θα έχει αυτή η συνθήκη σε ψυχικό επίπεδο συλλογικά;
Ζούμε πολύ σκληρές εποχές, βίαιες, και όσο κι αν ακούγεται ακραίο απάνθρωπες. Η ψυχολογική μας κατάσταση είναι ήδη πολύ κακή από όσο μπορώ να καταλάβω αφουγκραζόμενος τους γύρω μου. Εάν οι κυβερνήσεις σε παγκόσμια κλίμακα δε βάλουν στο κέντρο της πολιτικής τους τον άνθρωπο, ώστε να μπορέσουμε να ανακάμψουμε και να επουλώσουμε πληγές, θεωρώ πως τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα. Προς το παρόν, στη χώρα που ζούμε, δε βλέπω να υπάρχει τέτοια πρόθεση και είναι κάτι που με προβληματίζει. Βιώνουμε σκανδαλώδεις αποτυχίες σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων και όλο αυτό το κλίμα που δημιουργείται συμβάλλει ακόμα περισσότερο στο να χειροτερέψει η ψυχολογία.

Ποια είναι η άποψή σου για το κίνημα #metoo που ξεκίνησε από το χώρο του αθλητισμού με τη Σοφία Μπεκατώρου και έχει μεταφερθεί στον κόσμο του Πολιτισμού και πιο συγκεκριμένα στο χώρο του θεάτρου; Ποιες συνθήκες θεωρείς πως έκαναν το παροντικό «έδαφος» πρόσφορο σε μια τέτοια επαναστατική ομόνοια/σύμπνοια;
Νομίζω πως δεν είναι θέμα συνθηκών. Είναι η δύναμη και το κουράγιο που βρήκαν αυτοί οι άνθρωποι να καταγγείλουν και να δημοσιοποιήσουν αυτά τα θλιβερά γεγονότα. Αισθάνομαι τεράστιο δέος μπροστά τους και θα τους ευχαριστώ πάντα, γιατί νομίζω, πως πολύ αργότερα θα συνειδητοποιήσουμε την σπουδαιότητα αυτής της κίνησης και τις συνέπειες. Έκαναν μια τομή στο χρόνο. Χάραξαν ένα «ως εδώ» ώστε από δω και στο εξής να μη χρειαστεί να ξαναπέσουν οι μάσκες. Η προσφορά τους θεωρώ πως είναι ανεκτίμητη. Και φυσικά, είναι μια καλή ευκαιρία να αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας, απέναντί τους, απέναντι σε οποιονδήποτε έχει βρεθεί θύμα κακοποίησης οποιασδήποτε μορφής.

Ποια είναι τα επόμενα σου σχέδια; Περιμένουμε κάποιο δίσκο; Κάποιο live streaming;
Τα επόμενα σχέδια είναι να καταφέρουμε να κυκλοφορήσουμε τα δυο δισκάκια τον Σεπτέμβριο του 2021. Είναι μια δύσκολη περίοδος, όμως η ομάδα που εργαζόμαστε για αυτό το σκοπό είναι δυνατή και της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Θα κυκλοφορήσουν δύο δισκάκια, από επτά τραγούδια το καθένα. Ένα σε παραγωγή του Κου Κ, από το οποίο έχουν κυκλοφορήσει ήδη τα Ψάρια και το Πόσο άντρας είσαι, και ένα σε παραγωγή του Παντελή Νικηφόρου, από το οποίο έχει κυκλοφορήσει ο Σούπερμαν.

All rights reserved 2021. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.