Η άχρονη κραυγή: I can’t breathe!
Πόση εξουσία αντέχει να ακουμπήσει ένα λερωμένο γόνατο σε έναν τρομοκρατημένο λαιμό; Τρομοκρατημένο όχι από το βάρος που ασκείται και κλείνει την αναπνευστική του οδό, αλλά από το βαθμό στον οποίο η ανθρώπινη ύπαρξη γίνεται δεκτική τέτοιου υποβιβασμού.
O George Floyd ένιωσε στη ζεστή του σάρκα το κρύο του θανάτου της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ενώ αυτή ντυνόταν μια στολή, ένα ρόλο και ένα πρόσωπο. Την είδε με τα μάτια του να κατρακυλά στα άδυτα του θυμικού με μια έπαρση μοναδικότητας, τόσο ξιπασμένης, τόσο χυδαίας που είμαι σίγουρη πως λίγο πριν τον τελευταίο του βρόγχο αναρωτήθηκε πόσο λερωμένη ήταν η άσφαλτος που ακουμπούσαν τα χέρια του.
Βρώμα εκ σάρκας πλασμένη, εκ κοινωνίας πλασμένη, εκ α-παιδείας πλασμένη.
Βρώμα που αναδύει δυσωδίες χιλιάδων βρώμικων στομάτων, χορτασμένων στομάτων, λαλίστατων στομάτων.
Βρώμα ανθρώπινη που ξέχασε τα συστατικά της ετυμολογίας της.
Στη λαιμητόμο της ηθικής και των αξιών πνίγεται η ετυμολογία της λέξης «άνθρωπος» και ο λαιμός που κόβεται αυτή τη φορά είναι λευκός, κατάλευκος και σάπιος, ενώ οι λαιμοί που στέκουν γύρω του και παλεύουν με αυτόν το θάνατο είναι όλων των χρωμάτων. Έχουν φωνές διαφορετικές, έχουν σώματα διαφορετικά, έχουν Θεούς με περίεργα ονόματα ή δεν έχουν Θεούς.
Το γόνατο ενός υπανθρώπου έγινε η καθολική διαχωριστική γραμμή που κατέδειξε για μία ακόμη φορά το σύνορο της μικρότητας από το μεγαλείο.
Σε αυτό το μπλε μπατζάκι καθρεφτίστηκε η συλλογική κοινωνική αμορφωσιά, η ρίζα του κακού που μένει γερά να κρατάει τα εδάφη ακόμη κι αν προσπαθούν χιλιάδες μηχανές να την αποδυναμώσουν, ο κεκαλυμμένος προοδευτισμός της σύγχρονης παγκόσμιας ανηθικότητας, η προβληματική παροχή παιδείας, η ανικανότητα καλλιέργειας συναισθηματικής νοημοσύνης, η εμμονική τάση για πολιτική ορθότητα που κρύβει τις πιο βαθιές ανορθοδοξίες.
Στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του πνεύματος που η ανθρωπότητα συνεχίζει να καταλύει ένα-ένα τα συστατικά της, θυσιάζουμε το πιο αγνό αίμα.
Μα όσο κι αν νομίζετε το αντίθετο, δε θα στεριώσει ποτέ αυτό το σάπιο γεφύρι που τόσες φωνές σκαρφάλωσαν για να φωνάξουν μα στο τέλος απέμεινε μόνο μια κραυγή: I can’t breathe.
*Φωτογραφία: Stephen Maturen/Getty Images
All rights reserved 2020. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση όλου του κειμένου ή τμήματος αυτού καθώς και η αναπαραγωγή των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στην πηγή και το συντάκτη/φωτογράφο.